یه آسمون با سه تا ماه

امروز بابای ائل‌آی تدریس داشت. عصری رفته بودیم بیرون (یه کم خرید داشتیم). آقای همسر شروع کرد از روز شلوغش تعریف کردن و وسط صحبت‌هاش گفت: «از صبح، سه تا کلاس پشت سر هم داشتم، وقتی از دانشگاه بیرون اومدم نفس کشیدما . . .» که یهو ائل‌آی با حالت تعجب برگشت گفت: «حِعععععییییییین . . . یعنی تو کلاس نفستونو نگه داشته بودین بابا؟؟؟؟ » ...

ائل‌آی وقتی یک سال و دو ـ سه ماهش بود، دستش رو می‌ذاشت روی کمرش و قر می‌داد. بعد توی اون حال، به تک‌تک اونایی که داشتن می‌دیدنش نگاه می‌کرد و اگر کسی براش دست نمی‌زد، رقصش رو قطع می‌کرد و دستش رو از روی کمرش برمی‌داشت و روبه‌روی اون کسی که دست نمی‌زد می‌ایستاد و شروع می‌کرد به دست زدن و در همون حین هم می‌گفت: « دَ  دَ » (یعنی دست، دست) و این کارش رو تا وقتی اون شخص دست نزده ادامه می‌داد و ول‌کن نبود! ...

پیاده‌روی سویل‌آی کوچولومون باعث شد یاد اولین پیاده‌روی ائل‌آی خانم بیفتم. اولین باری که ائل‌آی رو به طور رسمی گذاشتیم تا خودش راه بره، تو همین سن سویل‌آی بود؛ یعنی حدود چهارده، پونزده ماهگی.  از روبروی دانشگاه تهران تو خیابون انقلاب که باباش از تو بغلش گذاشتش رو زمین، برا خودش تنهایی و با سرعت به طوری که سرش رو جلوتر از بدنش نگه داشته بود، راه رفت تا سر جمهوری تو خیابون کارگر. اصلاً پشت سرش رو هم نگاه نمی‌کرد که ببینه ما باهاش هستیم یا نه! و ما فقط مراقب مردم بودیم که به بچّه‌مون نخورن. آخه هیشکی جلوی پاشو نگاه نمی‌کنه! بعدشم به بهانه‌ی این‌که می‌خواهی...

امروز سویل‌آی خانم اولین پیاده‌روی عمرش رو تجربه کرد. اونقدر راه رفت که من و ائل‌آی رو حسابی خسته کرد. تقریباً حدود دو کیلومتر راه رفت اونم به  تنهایی. از خونه‌ی مامانم اینا که بیرون اومدیم تا خود پاساژ صدر و کلی هم داخل پاساژ پیاده راه رفت. گاهی دستش رو به من یا به ائل‌آی می‌داد گاهی هم جیغ‌زنان دستش رو نمی‌داد و خودش راه می‌رفت. این پیاده‌روی طولانی حدود دو ساعت طول کشید.  وقتی برگشتیم خونه کف پنجه‌های پاهای من داشتن می‌ترکیدن ولی سویل‌آی خانم هنوز دوست داشت راه بره و راه بره و راه بره. ادامه مطلب بعداً اضافه شد.   ...

گل دخترای عزیزم روزتون مبارک       این هم برای دخترای خودمه و هم همه‌ی دخترای عزیزی که این‌جا رو می‌خونن و همه‌ی دخترای دیروز و امروز و فردای این سرزمین ...

تابستون سال 87، وقتی ائل‌آی سه سال و نیمش بود، یه روز که تو خونه‌ی عمه‌ش مهمون بودیم عطسه کرد و بعدش آبریزش بینی و دستمال لازمش شد. عمه‌ش جعبه دستمال کاغذی رو گرفت جلوش که برداره که ائل‌آی عزیز من با لحن مخصوص به خودش دستش رو به علامت "نه" تکون داد و گفت: «میسی عمه من دارم» . بعد از توی کیف خودش، دستمال جیبی خوشگلش رو (که خودش انتخاب کرده بود و من براش خریده بودم) درآورد و بینی‌شو پاک کرد و گفت: «سطل آشغال کجاست؟» بعد هم جلوی چشمای حیرت‌زده‌ی بقیه از کارای این قرتی خانوم، دستمالش رو با فیس و افاده انداخت توی سطل.     ...

اینا جای انگشتای سویل‎آی خانم روی شیشه‌های خونه‌ی مامانم ایناست. البته بعد از اینکه تمیز شده بودن! و اینم البته همونه ...

سویل‌آی خانم یه مدتیه که علاقه خاصی به مداد و خودکار و هر چیزی که بتونه باهاش خط خطی کنه پیدا کرده. اوایل هم فقط صورت عکسای مجله‌ها رو خط خطی می‌کرد. و اینک اولین نقاشی رسمی سویل‌آی عزیزم ...

ائل‌آی خانم یه کمی اضافه وزن داره (ماشاءالله خوش خوراکه). و من هی بهش یادآوری می‌کنم که خورد و خوراکش رو کنترل کنه. چند روزه که هی می‌ره توی حیاط دو دور دوچرخه می‌رونه . . . . بعدش می‌آد شکمش رو به من نشون می‌ده و می‌گه: " مامان ببین لاغر شدم؟! " ؟؟؟؟؟؟؟؟!؟!؟!؟!؟!؟!؟!     ...