شیرین زبونی‌های سویل‌آی خانم (2) - برج میلاد!

پنجره‌ی منزل ما (تو طبقه‌ی هفتم) رو به سمت برج میلاده و پشت سر اون رشته کوه البرز دیده می‌شه (البته وقتی هوا تمیزه!)

سویل‌آی عزیزم از وقتی که خودش رو شناخته و نیاز به سرگرم شدن داشته، یکی از سرگرمیاش تماشای برج میلاد، توی روز و شب بوده. البته ناگفته نَمونه که تو شبای اَبری جلوه‌ی برج میلاد از شبای دیگه بیشتره. چون نور می‌افته روی ابرا و خیلی منظره‌ی رویایی‌ای به وجود می‌آره.

خلاصه این‌که سویل‌آی خانم، برج میلاد رو حسابی شناخته. و توی اون دو سه روزی که (اربعین حضرت امام حسین(ع)) تلویزیون همه‌ش تصاویر امام‌زاده‌ها و مساجد مختلف رو نشون می‌داد، سویل‌آی من هر چی مناره می‌دید، با انگشت اشاره نشونش می‌داد و می‌گفت:

"میلاده . . . میلاده" 

نکته: البته ی رو یه کمی ی بخونین؛ مثل ــِـ کسره بخونینش.