یه خاطره از سوگند، دوست ائل‌آی من !

توی سیستم آموزشی جدید، چند مدل املاء هست که یکی از اونا املای صحیح و غلط‌ه.  مطابق این روش املاء، دانش‌آموزا به یکی از والدینشون املاء می‌گن و اونی که املاء رو می‌نویسه باید کلمات مهم رو غلط بنویسه و بعد دانش‌آموز املاء رو اصلاح می‌کنه و از روی کلمات صحیح می‌نویسه یا بعضی وقتا با اون کلمات جمله می‌سازه.

هروقت که این تکلیف جزء تکالیف مدرسه ائل‌آی بود، من از زیر بار این املاء در می‌رفتم و اونو می‌انداختم گردن باباش!

دوستم (مامان سوگند) تعریف می‌کرد که چند روز پیش وقتی سوگند از مدرسه برگشته بود خونه، به مامانش گفته بود که : "آبرومو پیش دوستام بردی! غلطای تو از همه‌ی مامانا بیشتر بود!"

به دوستم گفتم: "دقیقاً به خاطر همین موضوعه که من همیشه سعی می‌کنم نوشتن این املاء رو بندازم گردن باباش! بچّه‌ها توی مدرسه راجع به همه چی با هم صحبت می‌کنن!"