یه آسمون با سه تا ماه

بیشتر از یک ماهه که ما درگیر سرماخوردگی ائل‌آی خانم و سویل‌آی خانم هستیم   پریشب سویل‌آی یک تب وحشتناکی داشت که فقط خدا می‌دونه چی به من گذشت. مادر بودن خیلی چیز سختیه.         ولی خب از همسایه‌های نازنینم بی‌نهایت ممنونم که کمکم کردن. به قول قدیمیا که می‌گن «همسایه‌ی خوب از فامیل آدم به آدم نزدیک‌تره»   توضیح: ناشکری نمی‌کنم و این مطلب رو هم صرف این‌که فراموشش نکنم این‌جا نوشتم. ...

سویل‌آی پیش باباش دراز کشیده بود تا بخوابه (البته بیشتر داشت بازی‌گوشی می‌کرد) سرشو کرد زیر پتو و به باباش گفت: «پسر گلم بیا گم شیم»     توضیح کوچولو این‌که: وقتی بیرون هستیم و سویل‌آی خانم شروع می‌کنه به دویدن و از دست من و آبجی‌جونمش و باباش فرار ( ! ) کردن، ما هی بهش گوشزد می‌کنیم که یه وقت گم می‌شی ها. ...

نهار ماکارونی داشتیم. بعد از این‌که سویل‌آی خانم نوش جان کرده؛ برگشته می‌گه: « ائل‌آی ماکارومی می‌حوره. بابا ماکارومی می‌حوره. مامان ماکارومی می‌حوره. منم ماکارومی می‌حورم.» ...

پنج‌شنبه قبل که هوا خوب و تمیز شده بود، تصمیم گرفتیم که بریم بیرون. داشتیم سر این که کجا بریم و چطور بریم، صحبت می‌کردیم که سویل‌آی گفت: «من با پیاده نمی‌رم. من با آبجی‌جونم می‌رم.» ...

داشتم قربون صدقه‌ی دست‌خط دختر خوشگلم ائل‌آی می‌رفتم، یهو سویل‌آی روشو کرد به ائل‌آی و گفت: «ببینم خط‌تو» و ائل‌آی دست‌خطشو به سویل‌آی نشون داد. سویل‌آی بعد از این‌که با دقت، دفتر ائل‌آی رو برانداز کرد، گفت: «بوگون خطتت برم من الهی»     داخل پرانتز: بوگون = قربون ...

حتماً تو شبکه‌های اجتماعی یا اینترنت، با این کاریکاتور برخورد کردین:   چند روز پیش من از یه شیرینی خونگی عکس گرفتم که برای یه آشنا بفرستم، و خب سویل‌آی خانم هم این موضوع‌رو دیده بود.   امروز صبح بعد از این‌که چایی صبحونه‌شو هم زد و شیرینش کرد، با قیافه‌ی حق‌به جانب و طلبکارانه به من گفت: «به‌به چقد چاییه؛ به‌به چقد حوشمزه‌ست؛ به‌به چقد شیرینه؛ مامان بیا عکس بگیر» ...

چند دقیقه نشستم سر گوشی تا رویدادهای جدیدشو چک کنم، سویل‌آی خانم اومد بالای سرم و گوشی خودش و دراز کرد سمت من و گفت: «عبض کنیم؛ این مال تو، این مال من»   توضیح این‌که: گوشی سویل‌آی خانم، درواقع اسباب‌بازی ائل‌آی خانم بوده و یه آتاری دستیه که تقریباً دیگه چیزی ازش نمونده. ...